ငယ္ငယ္က ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ၾကားဖူးပါတယ္၊
ဟုိေရွးတုန္းက ဒိသာပါေမာကၡၾကီးတစ္ေယာက္ရွိ
တစ္ေန႔ေတာ့ တပည့္ေတြကုိ အပန္းေျဖသေဘာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေအာင္ အျခားေဒသႏၱရဗဟုသုတလည္း ရေအာင္ဆုိျပီး သူတုိ႔ေနတဲ့ေနရာနဲ႕မနီးမေ၀း
တပည့္ေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ေပါ့၊
ကေလးေတြဆုိေတာ့ ေတာထဲမွာ ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့၊ သစ္ပင္ေတြ သစ္ဥ သစ္ဖုေတြအေၾကာင္း ဆရာၾကီးက ေျပာျပလုိ႔၊ ဘယ္သစ္ပင္က ဘယ္လုိအက်ိဳးေက်းဇူးရွိတာ၊ ဘယ္သစ္သီးက ဘယ္လုိစားေကာင္းတာ၊ ဘယ္သစ္ဖုက ဘယ္လုိအသုံး၀င္တာ စသည္ျဖင့္ ရွင္းလင္းေျပာျပရင္း ေတာထဲကုိ ေရာက္လာၾကတယ္၊ နည္းနည္း ခရီးေပါက္လာေတာ့ နားလုိက္ၾကတယ္၊
အဲဒီလုိေနၾကရင္း ညေနေစာင္းလုလုအခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးက သူ႔တပည့္ေတြကုိ ေနာက္ထပ္ ပညာဗဟုသုတ တစ္ခုထပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သစ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ကုိ ဖက္ထားလုိက္တယ္
ျပိးေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြကို ေအာ္ေျပာတယ္-
''ေဟ့ တပည့္တုိ႔ - ငါ့ကုိ ေဟာဒိီသစ္ပင္ၾကိးက ဆြဲထားတယ္၊ ငါ လွဴပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး၊ ခြာလုိ႔လဲ မရေတာ့ဘူး'' လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္၊
အဲဒါကုိ တပည့္ေတြက ၾကားတဲ့အခါ အကုန္လုံး သူတုိ႔ဆရာၾကီးအနား ေရာက္လာျပီး တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ သစ္ပင္ကေန ဆရာၾကီးကို ဆြဲခြါၾကတာေပါ့၊ ကေလးေတြကလည္း ငယ္ေသးဟန္တူပါတယ္၊ ဆရာၾကီးက သူ႔အားနဲ႔ ဆြဲဖက္ထားေတာ့ ဘယ္လုိပဲဆြဲခြါခြါ ခြါလုိ႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္တဲ့၊
ေနာက္ဆုံးကေလးေတြ လက္ေလွ်ာ့သြားတဲ့အခါက်မွ ဆရာၾကိးက သူကို္ယ္တုိင္ပဲ သူ႔လက္ကုိ သစ္ပင္ကေန ဆြဲခြါလုိက္ပါတယ္တဲ့၊ သစ္ပင္ကုိ ဖက္ထားတဲ့ လက္ကုိ လႊတ္လုိက္တယ္တဲ့၊
ေနာက္ျပီး တပည့္ေတြကို ေျပာပါတယ္-
'' တပည့္တုိ႔ ေလာကမွာ ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ ကာယကံရွင္ကုိယ္တုိင္က ဆြဲကိုင္ထားတဲ့အရာကုိ အျခား ေဘးလူေတြကုိ ဘယ္လုိမွ ဆြဲခြါလုိ႔ မရနုိင္ဘူး၊ ခြါထုတ္ေပးလုိ႕ မရနုိင္ဘူး '' တဲ့ ။
'' ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့အရာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကသာ ကြာေအာင္ခြါုနိုင္တယ္၊
ကုိယ္တုိင္ ခ်ည္ေနွာင္ထားတဲ့ အရာကေန ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကသာ လြတ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္တယ္၊ အျခားသူေတြက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္နုိင္ဘူး'' တဲ့၊
'' ဒါေၾကာင့္ ဖက္တြယ္ထားတဲ့အရာေတြကေန လႊတ္ခ်လုိက္'' တဲ့။
ဒီပုံျပင္ေလးကုိ ဖတ္မိျပိး အေတြးေလး တစ္ခု ရလုိက္ပါတယ္၊
လူေတြဆုိတာ မိမိရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာေတြကုိ ဖက္တြယ္ထားၾကတယ္၊ မိမိရဲ႕ သားသမီး မိသားစု ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းသံေယာဇဥ္ေတ
အဲဒီမိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖက္တြယ္ထားတဲ့အရာေတြကုိ အျခားဘယ္သူကမွ ခြါမေပးႏုိင္ပါဘူး၊ မိမိတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ခ်ည္ေနွာင္ထားတာေတြကုိ အျခားဘယ္သူကမွ လြတ္ေအာင္လုပ္မေပးနုိင္ပါဘူ
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဖက္တြယ္ထားေတြကုိ လႊ႔တ္ခ်လုိက္ပါ၊
ေနာက္ဆုံး အဆုိးဆုံး ဖက္တြယ္ထားတာကေတာ့ မိမိတို႔ရဲ႕ အတၱေလးကုိ လူတုိင္း ဖက္တြယ္ထားၾကပါတယ္၊ အဲဒီအတၱေလးကုိ ဖက္တြယ္ထားတာကေတာ့ တကယ့္ကုိ ခိုင္ျမဲစြဲ ဖက္တြယ္ထားတယ္၊ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကုို ကိုယ္တုိင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္
ကုိယ္တုိင္ဖက္တြယ္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ အတၱေလးကုိေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္လုိ႔ မျမင္ၾကပါဘူး၊ မျမင္လုိ႔လည္း ဆြဲခြါရေကာင္းမွန္း မသိၾကပါဘူး၊ ခ်ည္ေနွာင္ထားတဲ့ အတၱေလးကေန လြတ္ေအာင္ ဘယ္သူမွ ႐ုန္းမထြက္ခ်င္ၾကပါဘူး၊
တကယ္တန္းခ်ည္ေနွာင္ထားတယ္လု
ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဖက္တြယ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ အတၱဆုိတဲ့ၾကိဳးေလးကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သာ ခြါထုတ္နုိင္တယ္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လႊတ္ခ်မွ ရမယ္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သာ လြတ္ေအာင္ လုပ္နုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေလးကုိ ေတြးမိျပိး
အတၱခ်ည္ေႏွာင္မႈမ်ားမွ လြတ္ေအာင္ ရုန္းနုိင္ၾကပါေစ၊ ဖက္တြယ္ထားတဲ့ အတၱေလးကုိ လႊတ္ခ် နုိင္ပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္၊
အရွင္သု၀ီရ၊ မဟာဂႏၶာရုံ
၁၂-၈-၂၀၁၃
U Thu Mukha facebook မွ ေဝငွလိုက္ပါသည္။
(တပည့္ေတာ္အတြက္ တကူးတက ျပန္ရွာၿပီးတင္ေပးေသာ U Thu Mukha အား ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္ အရွင္ဘုရား)